محققان نروژی در یک مطالعه جدید مدعی شدند طول انگشتان دست یک شخص می‌تواند نشان دهنده‌ی غذایی باشد که سفارش می‌دهد؛ یک غذای مردانه مثل همبرگر و یا غذایی زنانه مثل سالاد.
به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌میل، محققان تفاوت اندازه‌ی انگشت حلقه و انگشت اشاره و ارتباط آنها با انتخاب نوع غذا را بررسی کردند. نسبت کمتر انگشت دوم به چهارم(2D:4D digit ratios) یعنی داشتن انگشت حلقه بلندتر از انگشت اشاره و به معنای قرار گرفتن در معرض میزان بیشتری از تستوسترون در رحم مادر و بنابراین نشانی از مردانگی است.
در آزمایشات افرادی با نسبت کمتر انگشت دوم به چهارم، صرف نظر از جنسیتی که داشتند غذاهایی مردانه‌تر انتخاب می‌کردند. برخی افراد این نسبت را نامعتبر می‌دانند و آن را نقد می‌کنند اما مطالعات حاکی از آن است که این نسبت با انتخاب غذاهایی که معمولا مردانه یا زنانه تلقی می‌شوند ارتباط دارد. این تحقیقات نشان می‌دهد که افراد گرسنه با نسبت انگشتان مردانه غذاهای مردانه را انتخاب می‌کنند. البته این موضوع فقط زمانی اتفاق می‌افتاد که افراد گرسنه بودند.
به طور کلی این تحقیقات نشان می‌دهد که ارتباط گسترده‌تری میان قرار گرفتن در معرض تستوسترون در دوران جنینی و عادات غذایی در بزرگسالی وجود دارد.
پروفسور توبیاس اوتربرینگ(Tobias Otterbring) از دانشگاه آگدر(Agder)، نروژ می‌گوید: این تحقیقات به ما کمک می‌کند تا بفهمیم آیا قرار گرفتن در معرض هورمون‌های جنسی بر روی ترجیحات غذایی افراد تاثیر می‌گذارد یا خیر.
این موضوع که گرسنگی بر انتخاب غذا در تحقیقات ما تاثیر داشت نشان می‌دهد که گرسنگی عاملی تعدیل کننده در میان عوامل بیولوژیکی و انتخاب مصرف کننده است.
این مطالعه رابطه‌ی بین نسبت انگشتان(نشانگری زیستی مرتبط با قرار گرفتن در معرض تستوسترون پیش از تولد) و تمایل آنها به انتخاب مواد غذایی مردانه را بررسی کرد و این که آیا این ارتباط با سطح گرسنگی فرد تعدیل می‌شود یا خیر.
پروفسور اوتربرینگ می‌گوید: کم بودن نسبت انگشتان دو و چهار نشان دهنده‌ی قرار گرفتن در معرض تستوسترون پیش از تولد است و افرادی که نسبت بالاتری نشان می‌دهند کمتر در معرض این هورمون قرار گرفته اند.
ممکن است طول انگشتان شما تفاوت زیادی داشته باشد اما همچنان نسبت انگشتان کم یا زیاد داشته باشید. سوال اینجاست که این اختلاف از کجا می‌آید ممکن است یک نفر انگشت اشاره‌ی بلندتر و انگشت حلقه‌ی کوتاه‌تری داشته باشد و یا بالعکس.
برای بررسی این موضوع محققان ۲۱۶ نفر شرکت‌کننده چینی را که نیمی زن و نیمی مرد بودند و متوسط سن همگی ۲۷ سال بود مورد بررسی قرار دادند. شرکت کنندگان از میان غذاهایی که از پیش آماده شده بود چند غذا انتخاب کردند. زنانه یا مردانه بودن غذاها با اعداد ۱ تا ۷( ۱برای زنانه و ۷ برای مردانه) درجه بندی شد.این غذاها شامل میگو (زنانه) و شاه‌میگو (مردانه) بود. نوشابه رژیمی برای زنان و ساده برای مردان بود. سالاد سزار زنانه و همبرگر مردانه در نظر گرفته شد.
یک ویژگی مشترک برای غذاهای مردانه حجم بیشتر، چرب‌تر بودن و ناسالم‌تر بودن آنها بود که نشان می‌دهد مردان هنگام غذا خوردن ریسک پذیرترند.
نسبت انگشتان شرکت کنندگان و همچنین جنسیت آنها و میزان گرسنگی آنها قبل از انتخاب گزینه‌های غذایی ثبت شد. نتایج نشان داد که افراد با نسبت کم انگشتان یعنی مردانه‌تر گزینه‌های غذایی مردانه انتخاب می‌کنند. این ارتباط هم در مردان و هم در زنان وجود داشت و به عبارت دیگر نسبت انگشتان معیار موثرتری نسبت به جنسیت افراد برای پیش‌بینی غذای انتخابی آنها بود. با این حال به نظر می‌رسید گرسنگی نیز در این موضوع تاثیرگذار باشد.
گرچه افراد با نسبت انگشتان مردانه هنگام گرسنگی غذاهای مردانه‌تری انتخاب می‌کنند اما در هنگام سیری این اتفاق نمی‌افتد. این یافته‌ها نشان دهنده‌ی تاثیر هورمون‌های قبل از تولد بر ترجیحات و عادات غذایی ما در بزرگسالی و همچنین تاثیر گرسنگی بر این عوامل بیولوژیکی است. این گروه همچنان متوجه شدند که گرسنگی بر روی انتخاب افراد با نسبت انگشتان زنانه تاثیر نمی‌گذارد.
یکی از مشکلات این تحقیقات آن بود که شرکت‌کنندگان میزان گرسنگی‌شان را خودشان گزارش می‌کردند که اعتبار کمی دارد.
پروفسور اوتربرینگ همچنین محدودیت‌های نسبت انگشتان را پذیرفت. او می‌گوید: این اندازه‌گیری‌ها واقعا بحث برانگیز است. مطالعاتی وجود دارد که ارتباط این نسبت را با میزان هورمون تستوسترون نشان می‌دهد و برخی مطالعات ارتباطی پیدا نکردند. به این ترتیب، منطقی به نظر می‌رسد که این ارتباط را با احتیاط تفسیر کنیم و روند این تحقیقات را دنبال کنیم.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
