خودکفایی در تامین انرژی پیش شرط مهمی برای هر کشوری به منظور داشتن سیاستهای خارجی و اقتصادی نسبتا مستقل است.
به گزارش ایسنا، رشد وابستگی چین به واردات سوختهای فسیلی مسئله مهمی برای پکن است. بنابراین تولید داخلی رو به رشد در اولویتهای اصلی برنامه این کشور قرار دارد. با وجود برخی موفقیتها در فعالیتهای تولید و اکتشاف، انتظار می رود وابستگی چین به واردات در چند سال آینده رشد کند. پکن از شرکتهای بزرگ انرژی شامل پتروچاینا، CNOOC و سینوپک درخواست کرده است هزینه روی منابع داخلی را افزایش دهند. این شرکتها هم قول داده اند ۵۱۷ میلیارد یوان (۷۷ میلیارد دلار) سرمایه گذاری کنند که به منزله رشد سالانه ۱۸ درصدی است.
این سرمایه گذاریها تاکنون روند رو به کاهش تولید داخلی را معکوس کرده است. طبق گزارش اداره اطلاعات انرژی آمریکا، تولید نفت و سایر مایعات نفتی در چین به ۴.۹ میلیون بشکه در روز رشد کرده است. با وجود رشد تولید، وابستگی چین به نفت خارجی به ۷۰ درصد رسیده و انتظار می رود این رقم رشد کند.
اعلام اکتشاف میادین جدید نفت و گاز این روزها مورد کم سابقه ای در چین نیست. طبق گزارش گروه رسانه ای نت ایز، تنها در نوامبر حدود ۲۰۰ میلیون تن نفت و ۳۰۰ میلیون تن گاز کشف شده است.
شرکت CNOOC استفاده از دکلهای آب عمیق طراحی و تولید بومی و بزرگترین سکوی مخازن نفت و گاز در ساحل هاینان را آغاز کرده است. این شرکت در آبهای کم عمق حوزه “پرل ریور موث” کشف قابل توجهی داشته است. به دلیل سرمایه گذاریهای رو به رشد، بخش انرژی چین امسال به رکورد بالای جدیدی می رسد.
با وجود این موفقیت، این صنعت به دلیل تقاضای داخلی سیری ناپذیر با نبرد سختی روبروست. رشد اقتصادی درخشان به بازار پررونق برای انرژی منجر شده اما سطح اتکا به سوختهای فسیلی متفاوت است. اتکا به زغال سنگ به دلیل تولید داخلی قابل توجه محدود است و گاز سهم متوسطی در سبد انرژی ملی دارد. اما نفت بزرگترین چالش است.
اگرچه سهم گاز طبیعی در سبد انرژی چین در حال حاضر نسبتا متوسط است اما رشد بزرگی پیش بینی می شود. تغییر خط مشی دولت چین، دلیل اصلی تقاضای رو به رشد برای گاز است. سطح رو به رشد درآمد و مصرف انرژی آلودگی هوای شدیدی در اکثر نقاط چین ایجاد کرده است. همچنین بسیاری از خانوارها همچنان برای اهداف گرمایشی از زغال سنگ استفاده می کنند. سیاست سوئیچ از زغال سنگ به گاز چین تغییر تدریجی به سوی استفاده از گاز طبیعی که سوخت پاکتری محسوب می شود را هدف گرفته است.
سهم گاز طبیعی در سبد انرژی چین به دلیل تقاضای رو به رشد تا پایان سال ۲۰۲۰ به حدود ۱۰ درصد خواهد رسید و تا سال ۲۰۳۰ حداقل ۱۵ درصد می شود. در بازار انرژی چین اصلاحاتی صورت گرفته تا ورود شرکتهای خارجی و کوچکتر به این بازار تسهیل شود. نخست، مقررات نظیر الزام به مشارکت یک شرکت چینی در فعالیتهای شرکت درخواستی حذف شده است. دوما مالکیت زیرساخت و فعالیتهای تولیدی از هم جدا شده یعنی تولیدکنندگان نمی توانند صاحب زیرساخت باشند تا از تبعیض میان رقیبان جلوگیری شود.
با وجود این اصلاحات و رشد تولید داخلی، بازار چین به طور فزاینده به واردات متکی است. منبع تقریبا ۵۰ درصد گاز تامین شده در چین در سال ۲۰۱۹ از خارج بوده و از طریق خطوط لوله یا به شکل LNG وارد شده است.
شرکتهای چینی طی سالها سرمایه گذاری قابل توجهی در ظرفیت تبدیل مجدد LNG به گاز داشته اند. در حال حاضر ژاپن بزرگترین واردکننده LNG در جهان است. اما تقاضای اشباع ناپذیر چین برای انرژی، این کشور را پیش از سال ۲۰۲۲ به بزرگترین واردکننده LNG در جهان تبدیل خواهد کرد. پکن در حال بررسی احتمال ساخت دومین خط لوله گاز از روسیه است در حالی که خط لوله نیروی سیبری تازه شروع به فعالیت کرده است.
بر اساس گزارش اویل پرایس، در حالی که دنیا همچنان مشغول مبارزه برای شکست دادن کووید ۱۹ است، اقتصاد چین به رشد بازگشته است. بازار این غول آسیایی در یک سال گذشته یکی از نقاط روشن معدود برای بازار جهانی انرژی بوده است. انتظار می رود اقتصاد چین ۲.۱ درصد در سال ۲۰۲۰ رشد کند و نرخ رشدش در سال ۲۰۲۱ به ۸.۴ درصد افزایش پیدا کند که به معنای جدی ماندن مسئله وابستگی چین به انرژی خارجی در آینده نزدیک است.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
