بخوانید؛ «یادداشت‌های سفر غیرقانونی»

خواندن سفرنامه‌ها علاوه بر جذابیت داستانی جاذبه‌های دیگری مثل آشنایی با مقصد سفر نویسنده و شخصیت نویسنده و بخشی از زندگی شخصی او دارد. خواندن سفرنامه‌ها می‌تواند راهی برای شناخت نقاط بیشتری از جهان شود بدون آنکه خودمان به سفر برویم.
کتاب یادداشت‌های سفر غیرقانونی نوشته سید علی کاشفی خوانساری سفر نامه کربلاست که نشر احیا آن را به چاپ رسانده است. این کتاب یادداشت‌هایی از سفر غیرقانونی و پر از پستی و بلندی، به کربلا در زمان حکومت صدام حسین است. یادداشت‌های این کتاب پیش از این در هفته‌نامۀ «مهر» حوزه‌هنری سازمان تبلیغات اسلامی منتشر شده است.در روزهای محرم خواندن یک سفرنامه کربلا خالی از لطف نیست.
در بخشی از کتاب آمده است:
سیم‌خاردارها یعنی مرز. 
این سنگ‌ها آیا می‌دانند که ایرانی‌اند یا عراقی؟ پرنده‌ها چطور؟ حالا آفتاب آزار می‌دهد. به جاده می‌رسیم. چند عراقی تفنگ‌به‌دست از ما استقبال می‌کنند. پشت یک کامیون می‌نشینیم و از جاده‌های خاکی به یک ترمینال می‌رسیم. اینجا آب هست، ماشین هست. 
رو به کربلا می‌ایستیم و سلام می‌دهیم: 
“صلی الله علیک یا اباعبدالله!”
در بخش دیگری دردسرهای رفتن به کربلا را چنین روایت می‌کند:
یکشنبه‌شب گفتند که فردا مسافر هستید و ما هم یک‌روزه، هرچه وعده و جلسه و قول‌وقرار بود به‌هم زدیم و کارها را به همکاران سپردیم و از دوشنبه عصر آمادۀ سفر شدیم. بهتر است خلاصه بگویم. جان کلام آنکه دوشنبه گذشت و ما نرفتیم. سه‌شنبه و خاک‌سپاری مرحوم حکیم گذشت و ما نرفتیم. چهارشنبه، خسته و عصبی راهی اهواز شدیم، بلکه فرجی بشود. مسئولان فرهنگی و نظامی استان در احترام و پذیرایی سنگ‌تمام گذاشتند؛ اما چهارشنبه هم گذشت و ما نرفتیم.
معلوم نبود گیر کار کجاست. خیلی‌ها دنبال کارمان بودند؛ اما انگار قسمت نبود که برویم. کم مانده بود اسم این یادداشت‌ها را بگذارم «یادداشت‌های سفری که نرفتیم». حافظ هم که سر لج افتاده بود. هر بار سراغش‌ می‌رفتیم، یکی از آن غزل‌های نمی‌شود و نرود و نخواهد شد تحویلمان می‌داد.
تلفن‌زدن به این‌وآن را شروع کردیم. هرکس هرچه پارتی و آشنا و رابطه داشت، رو کرد. راستش خدا حسابی رویمان را کم کرد. رسماً به غلط‌کردن افتادیم. بدجوری حالی‌مان کردند که دستگاه امام‌حسین (علیه‌السلام) پارتی‌بردار نیست…
انتهای پیام