اسدالله امرایی با بیان این‌که تبلیغ کتاب وظیفه همه است، می‌گوید: به‌نظرم هرکسی که می‌تواند کتاب را تبلیغ کند باید انجام دهد، در این میان نویسنده از همه مستعدتر و صاحب‌نظرتر است تا کتاب خودش را تبلیغ کند.
این مترجم در گفت‌وگو با ایسنا درباره تبلیغ کتاب اظهار کرد: تبلیغ کتاب وظیفه همه است و هرکسی که به کتاب مربوط می‌شود وظیفه دارد تا کتاب را تبلیغ کند؛ از ناشر، نویسنده، مترجم و شاعر گرفته تا همکاران نویسنده و شاعر. سازمان‌هایی که بودجه می‌گیرند هم موظف به تبلیغ کتاب هستند اما آن‌ها معمولا سراغ کتاب‌هایی می‌روند که دستوری هستند.
او درباره تبلیغ کتاب توسط نویسنده‌ها در شبکه‌های اجتماعی و نظرات متفاوتی که در این زمینه وجود دارد، گفت: موافق این نظر نیستم که نویسنده نباید کتابش را تبلیغ کند. به نظرم هر کسی که می‌تواند کتاب را تبلیغ کند باید این کار را انجام دهد.
امرایی همچنین درباره این‌که رسانه‌ها تاکنون چقدر به تبلیغ کتاب کمک کرده‌اند، بیان کرد: برخی از رسانه‌ها بخش‌های زیادی از تبلیغات‌شان، تبلیغ کتاب است، خیلی از مجلات این کار را انجام می‌دهند که به شکل آگهی نیست اما مجلاتی هم هستند مانند «همشهری داستان» که هم از بودجه عمومی تغذیه می‌کنند و هم تبلیغ‌شان حالت آگهی دارد و از ناشران پول می‌گیرند تا کتاب‌های آن‌ها را تبلیغ کنند، به نظرم کار غلطی هم نیست. خیلی از مجلات هم هستند که مجلات مستقلی‌اند و بودجه‌ای از جایی نمی‌گیرند، این‌ها بخش‌هایی دارند که به تبلیغ کتاب می‌پردازند و این کار را بی‌مزد و منت انجام می‌دهند. حال باید ببینیم از این تبلیغات چقدر حمایت می‌شود؛ مثلا نهاد کتابخانه‌ها چقدر از این حرکت مجلات و روزنامه‌ها حمایت می‌کند؟ تقریبا هیچ.
او در ادامه بیان کرد: من در صفحه آخر روزنامه «اعتماد» یک ستون ۴۰۰ کلمه‌ای دارم که آن‌جا کتاب معرفی می‌کنم. یا مجله «آزما» را درنظر بگیرد، این مجله در هر شماره‌اش کلی راجع‌به کتاب مطلب دارد. این‌ها نیازمند حمایت هستند و این حمایت را نهادهای عمومی باید انجام دهند، مانند کتابخانه‌ها، ارشاد و جاهای دیگری که بودجه می‌گیرند.
این مترجم درباره این‌که اعلام تجدید چاپ‌ها در مدت کوتاه چقدر واقعی است و این موضوع چقدر در فضای تبلیغی قرار دارد، بیان کرد: تبلیع نمی‌تواند مبنای دروغین داشته باشد. ما واقعا کتاب‌هایی داریم که ممکن است در سه چهار روز به چاپ‌های متعدد برسند، البته آن‌ها یکسری کتاب‌های خاص هستند و شامل همه کتاب‌ها نمی‌شوند. به‌طور مثال تبلیغات گسترده‌ای برای کتاب “بوچانی” قبل از انتشارش به فارسی وجود داشت و قبل از این‌که به فارسی منتشر شود به چند زبان دیگر منتشر شده بود. خب زمانی که وارد بازار ایران می‌شود، مورد استقبال می‌گیرد. تبلیغی که ما می‌گوییم تبلیغ مستقیم در روزنامه و مجله را شامل نمی‌شود، درباره این کتاب آن‌قدر تبلیغ شد که دولت نیوزیلند مجبور شد به نویسنده کتاب اجازه اقامت بدهد یا توجه‌ها را به اردوگاه پناهندگان جلب کرد. عوامل بیرونی در تجدید چاپ کتاب در مدت کوتاه تأثیر دارد.
امرایی همچنین درباره جلسات رونمایی که نوعی تبلیغ کتاب هستند و نقدهایی که به این‌گونه مراسم وارد است، گفت: همان‌طور که گفتم هر حرکت و هر جلسه‌ای که بابت معرفی کتاب برگزار می‌شود خوب است. اگر دو نفر هم در جمع بلند شوند و کتاب را بر مبنای حرف‌های جلسات بخرند، شما به نتیجه‌ای که می‌خواستید رسیده‌اید. من با این‌که جلسات به یک محفل دوستانه تبدیل شوند مشکلی ندارم. در جلسات رونمایی کتاب شعر، قاچاقچی که شرکت نمی‌کند، کسانی شرکت می‌کنند که کتاب و نویسنده را دوست دارند. در بسیاری از سریال‌های خارجی چند سکانس هست که هنرپیشه محبوب سراغ قفسه کتابخانه‌اش می‌رود و کتابی را برمی‌دارد یا می‌خواند، اما در سریال‌های ما هنرپیشه سراغ کتاب نمی‌رود؛ درحالی که خانه پر از مبل و لوازم خانه و هزار و یک پدیده دیگر است، کتاب را از قفسه کتابخانه بردارد و بخواند؟ در فیلم‌های خارجی هنرپیشه در مترو دستش کتاب است، در پارک و کنار دریا هم کتابش را با خود می‌برد؛ ممکن است که کتابش از نظر ما ارزشی نداشته باشد، اما به هر حال دارد کتاب می‌خواند.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
