آرش شفاعی با بیان این‌که وزارت ارشاد باید از انتقادهای جامعه ادبی استقبال و آن‌ها را لحاظ کند، از انتخاب‌های تکراری که موجب می‌شود کم‌کم جشنواره شعر «فجر» قابل پیش‌بینی شود، می‌گوید.
این شاعر، روزنامه‌نگار و عضو هیئت داوران بخش ویژه چهاردهمین جشنواره شعر «فجر» در گفت‌وگو با ایسنا درباره وضعیت برگزاری این جشنواره در سال‌های اخیر اظهار کرد: ایرادی که وجود دارد، اصلا روند انتخاب دبیر و اعضای هیئت علمی جشنواره شعر «فجر» بهتر است که این‌قدر پشت صحنه‌ای، غیردموکراتیک و فقط براساس تشریف وزیر و مشاورانش نباشد؛ یعنی در این حوزه از شاعران، اهالی ادبیات، منتقدان و تشکل‌های ادبی و شعری نظرسنجی یا نظرخواهی شود.
او در ادامه متذکر شد: ما به عنوان شاعران کشور یک‌دفعه با این مواجه می‌شویم که تصمیم آقای وزیر در این مورد بر این بوده و معمولا هم در این‌جور انتخاب‌ها هیئت علمی و هیئت داوران تکراری انتخاب و هر سال هم تکرار می‌شوند. این جشنواره شعر «فجر» را کم‌کم به این سمت می‌برد که قابل پیش‌بینی می‌شود و دایره انتخاب‌ها و افرادی که در این جشنواره دخیل هستند هم کوچک‌تر می‌شود. در حالی که اتفاقا باید این روند جوری شود که همه مراحل آن، یعنی حتی مرحله انتخاب هیئت علمی، هیئت داوران و دبیران با مشارکت طیف‌های بیشتری از افراد درگیر در ادبیات اتفاق بیفتد تا این‌که بعد از حکم وزیر تازه از آن انتقاد شود.
شفاعی با بیان این‌که از طرفی وزارت ارشاد باید از انتقادهای جامعه ادبی استقبال و آن‌ها را لحاظ کند گفت: بخشی از لازمه این‌که جشنواره شعر «فجر» زنده و پویا باشد، این است که فعالیت‌هایش نقد و بررسی و اشکالاتش گفته شود. وزارت ارشاد باید توقع‌های جامعه ادبی را بشنود. به نظر من، به جای گارد گرفتن و این‌که بخواهند فکر کنند هر انتقادی به جشنواره شعر «فجر» به معنی زیر سوال بردن اصل حرکت است، این روند را به وجود بیاورند که انتقادها هم شنیده و در دوره‌های بعد اصلاح شود.
آرش شفاعی همچنین درباره برخی انتقادها نسبت به انتخاب دبیر علمی پانزدهمین جشنواره شعر فجر از جامعه دانشگاهی و این‌که گفته شده در میان جامعه شاعران نام‌آشنا نبوده است بیان کرد: در این قضیه یک چیز عرف شده یا توقع جامعه است و چیز دیگری هم امکان قانونی و آیین‌نامه‌ای است. معمولا آن‌چه تا حالا بوده و تقریبا می‌شود گفت جامعه ادبی هم به آن عادت کرده و توقعش است، این است که در یک جایزه یا جشنواره ادبی در این سطح که ادعا می‌شود مهم‌ترین جایزه یا جشنواره ادبی در حوزه شعر در کشور است، کسی که قرار است دبیر علمی جایزه شود، خودش شاعر باشد و جریان‌های شعری و پشت صحنه ادبیات را بشناسد و با افراد، جریان‌ها و سبک‌ها آشنا باشد.
این شاعر در توضیح بیشتر گفت: این به معنای آن نیست که شناخت این حوزه‌ها در انحصار شاعران است و افرادی خارج از این محیط مثل شخصیت‌های آکادمیک و دانشگاهی این حوزه را نمی‌شناسند ولی توقع و عرف این است کسی که دبیری جایزه‌ای در این سطح را بر عهده دارد، شاعر باشد. نکته دیگر این است که ما در میان شاعران کشور شخصیت‌هایی با تحصیلات آکادمیک و دارای تالیفات دانشگاهی داریم یعنی این‌طور نیست که چون ما در بین شاعران کسی را نداشته‌ایم که تحصیلات آکادمیک داشته باشد یا با حوزه دانشگاه آشنا باشد پس سراغ غیرشاعر برویم. در نتیجه به نظر من، می‌شد این پیوند ادبیات و دانشگاه که در نوع و موضوع خودش دغدغه مهمی است، از طریق انتخاب یک شاعر به وجود بیاید؛ ولی در عین حال از منظر آیین‌نامه‌ای مشکل قانونی ندارد ولی مشکل عرفی دارد و توقع جامعه ادبی برآورده نشده است.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
