هاله مشتاقینیا که این روزها کارگاه «از داستان تا نمایشنامه» را بر مبنای داستانهای کوتاه سلینجر ـ نویسندهی نامدار آمریکایی ـ در فضای مجازی برگزار میکند، با نگارش یادداشتی، توضیحاتی دربارهی این کارگاه آموزشی ارائه کرد.
این نمایشنامهنویس که در کارنامهی هنریاش نگارش نمایشنامههایی مانند «پنجاه پنجاه» ، «تقدیربازان» ، «اینگرید برگمن با بوی قورمهسبزی» ، «ناامنی»، «مرد مقابل» و … به چشم میخورد، در یادداشت خود که آن را در اختیار ایسنا قرار داده، نوشته است:
«این روزهای کرونازده که همهی ما در حالِ تجربهی عجیبی هستیم که با انتظار گره خورده، موجب شد تا ایدهای را که از مدتها قبل به آن فکر میکردم، عملی کنم.
در عصری هستیم که فضای مجازی ما را بلعیده، چه بخواهیم، چه نخواهیم باید این هجوم را برتابیم و بپذیریم. حالا چرا از این موقعیت، در راستای آموزش و انتقالِ تجربه استفاده نکنیم؟!
آموزشِ نمایشنامهنویسی از طریق مجازی هم امکانپذیر است چون عرصهی خواندن، تحلیل، تحقیق و تمرین بر اساسِ دادههای آموزشی، لزوماً نیاز به فضای یک کلاس درس ندارد. مهمتر از آن بستری را فراهم میکند تا جوانانی که از استعداد لبریز هستند و به دلیلِ دور بودن از پایتخت، امکان حضور ندارند هم از آموزش بهره ببرند.
به این ترتیب من اولین دورهی آموزشِ مجازی خود را با عنوانِ « از داستان تا نمایشنامه» شروع کردم و آن را ادامه هم خواهم داد چون نگاهم به برگزاری این کارگاه کوتاهمدت نیست.
در این دوره برای رسیدن به طرحِ نمایشنامه، مبنا را داستانهای کوتاهی از «جی.دی. سلینجر» قرار دادم تا با تحلیل و پرداختِ دراماتیک و تمرین بر اساسِ آنها، هنرجو با عناصر درام آشنا شده و سپس به طرح نمایشی برسد و در دورههای پیشرفته به نمایشنامه بر اساسِ آن طرح هم خواهیم رسید.
دلیل این که سراغ سلینجر رفتم، جهانبینیِ شگفتِ این نویسندهی معاصر آمریکا در خلق و پرداختِ اثر است و داستانهای کوتاهِ او بستری عالی برای آموزشی است که در نظر دارم.
برای برنامهریزی آموزشی هم با توجه به رویکردی که خودم دارم، آموزشِ جلسهای را در قالبِ مجازی مناسب ندیدم و به طرحی دیگر فارغ از شکلِ متداول کلاسهای حضوری رسیدم. چون به نظرم وقتی سراغ فضای مجازی میرویم، باید از زاویهی دیدی دیگر به یک دورهی آموزشی نگاه کنیم.»
انتهای پیام
منبع: ایسنا