کشف اطلاعات بی سابقه با بازسازی مغز یکی از قدیمی ترین دایناسورهای تاریخ

به گزارش ایسنا و به نقل از آی ای، دانشمندان به لطف فناوری های جدید قادر به شناخت بیشتری در مورد دایناسورها شده اند و این بار این اتفاق در مورد یکی از قدیمی ترین آنها که بیش از 200 میلیون سال پیش زندگی می کرده، رخ داده است.

مطالعه جدیدی که مربوط به بازسازی دیجیتالی مغز یکی از اولین دایناسورها است، عادت های غذایی و چالاکی آن را روشن کرده است.

دانشمندان دانشگاه “بریستول”(Bristol) با انتشار نسخه ای دیجیتالی مغز این دایناسور موسوم به “تکودونتوسور”(Thecodontosaurus) را بازسازی کردند و در پی آن اطلاعاتی را کشف کردند که قبلاً در هیچ فسیلی دیده نشده بود.

“تکودونتوسور” یا دایناسور چاله‌دندان معروف به “دایناسور بریستول”، دایناسوری گیاه‌خوار و کوچک بوده که در اواخر دوره تریاس و اوایل ژوراسیک می‌زیسته است. فسیل‌های این دایناسور در انگلیس و ولز یافت شده‌اند. اولین فسیل تکودونتوسور در سال ۱۸۴۳ در بریستول انگلیس کشف شد.

تکودونتوسور بدنی کوچک و به درازای ۱٫۲ متر داشته است. دم او دراز و سر و گردنش کوچک بوده است. وزن بدن تکودونتوسور را در حدود ۱۰ کیلوگرم تخمین زده‌اند. این دایناسور بر روی دو پا راه می‌رفته و از دستان خود فقط در هنگام جهش یا خوردن گیاهان کوتاه استفاده می‌کرده است. همچنین دندان‌های او کوچک و مناسب تغذیه از گیاهان بوده است.

برای مدت ها تصور می شد که این دایناسور به شکل چهار دست و پا راه می رفته و فقط از گیاهان تغذیه می کرده است. اکنون پس از دو قرن از کشف آن، دانشمندان توانسته اند با استفاده از نرم افزار پردازش تصویر، اطلاعات جدیدی را بدون آسیب رساندن به فسیل این دایناسور دریافت کنند.

محققان با استفاده از مدل های سه بعدی تولید شده از سی تی اسکن، از روش پیشرفته تصویربرداری و مدل سازی سه بعدی استفاده کردند. “آنتونیو بالل” نویسنده اصلی این تحقیق می گوید: با وجود اینکه مغز واقعی مدت هاست که از بین رفته است، این نرم افزار به ما امکان می دهد شکل مغز و گوش داخلی را از طریق ابعاد حفره های قابل مشاهده در فسیل آن بازسازی کنیم.

وی افزود: تجزیه و تحلیل های ما نشان داد که قسمت هایی از مغز آن که با ثابت نگه داشتن سر و چشم و نگاه در حین حرکت مرتبط بوده است، کاملاً توسعه یافته بوده است. این همچنین می تواند به معنای این باشد که “دایناسور بریستول” می توانسته گاهاً طعمه ای را نیز شکار کند، اگرچه از نظر مورفولوژی با توجه به دندان های این دایناسور، گیاهان غذای اصلی رژیم غذایی آن بوده اند.

محققان با بازسازی گوش های داخلی “تکودونتوسور” توانستند میزان شنوایی آن را تخمین بزنند. به نظر می رسد بیشینه فرکانس شنوایی این حیوان نسبتاً زیاد بوده و احتمالاً قادر به شنیدن جیر جیرها و صداهای حیوانات مختلف بوده است.

پروفسور “مایک بنتون” یکی از نویسندگان این تحقیق می گوید: بسیار عالی است که می بینیم چگونه فناوری های جدید به ما امکان می دهند از چگونگی زندگی این دایناسور کوچک که بیش از 200 میلیون سال پیش می زیسته است، اطلاعات بیشتری کسب کنیم.

این تحقیق در مجله Zoological Journal of the Linnean Society منتشر شده است.

انتهای پیام