کووید-۱۹ همچنان در حال تاخت‌وتاز است و تلاش‌های جهانی هنوز نتوانسته امکان کنترل کامل آن را فراهم آورد. به نظر می‌رسد که فعلاً و تا زمانی نامعلوم، رعایت بهداشت فردی در جوامع، مهم‌ترین روش برای مقابله با این بیماری باشد اما برخی محققان معتقدند این روش در کشور ما جواب نمی‌دهد و بایستی تدابیر شدیدتری به کار برد.
به گزارش ایسنا، مطابق توصیه سازمان جهانی سلامت یا WHO، برای بیماری‌هایی که واکسن و درمان نداشته و قدرت سرایت بالایی نیز دارند، بهترین کار جهت جلوگیری از گسترش بیماری، قرنطینه سـریع و فوری است. در همین راستا، با توجه به این‌که بیماری جدید ناشی از ویروس کرونا که کووید-۱۹ نامیده شده، بسیار مسری بوده و از طریق ریز قطره‌های تنفسی و تماس محافظـت نشـده با سطوح آلوده‌کننده شیوع پیدا می‌کند و ضمناً، واکسن و درمان اختصاصی نیز ندارد، یکی از گزینه‌های مناسب برای مبارزه با آن، قرنطینـه فـوری کانون‌های آلوده است.
به عبارت بهتر، اقدامات انجام‌شده برای کاهش مقدار زمانی که افراد در محیط‌های شلوغ صرف می‌کنند می‌تواند در کاهش انتقال بیماری‌هایی نظیر کووید-۱۹ در جامعه مؤثر باشد. معمولاً در مرحله اولیه شیوع، استراتژی اصلی، تمرکز بر جلوگیری از انتشار آلـودگی اولیـه، کنتـرل منبع عفونت و جلوگیری از گسترش بیشتر بیماری است. اما با توجه به این‌که انجام قرنطینه اولیه کانون‌های آلوده، در کشور ما به‌درستی انجام نشد، بار اصلی جلوگیری از گسترش این بیماری خطرناک به اجرای «قرنطینـه فـردی» موکول شد که خود مستلزم سطح بالایی از نوعی سواد عمومی است که از آن با «سواد سلامت» یاد می‌شود.
با توجه به این موضوع، یکی از پژوهشگران کشور در مطالعه‌ای به بررسی سواد سلامت یا به عبارتی سواد بهداشتی در جامعه ایرانی پرداخته و ابعاد آن را با توجه به پدیده کووید-۱۹ بررسی کرده است.
محسن شمسی که علاوه بر تحقیق و پژوهش، به‌عنوان دانشیار گروه بهداشت عمومی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی اراک نیز فعالیت می‌کند، اعتقاد دارد: «سواد سلامت، به میزان توانایی افراد در به دست آوردن، تحلیل کردن و فهمیدن اطلاعات و خدمات اولیه بهداشتی اطلاق می‌شود تا بتواننـد در مـورد مسـائل مربوط به سلامتی خود تفکر نقادانه داشته و تصمیم‌های درستی را اتخاذ کنند».
او می‌افزاید: «بر اساس مطالعه سنجش سواد سلامت بزرگسالان ایرانی، حدود نیمی از افراد بزرگسال ایران و به‌خصوص گروه‌های آسیب‌پذیر، دارای سواد سلامت محدود و پایینی هستند. به همین دلیل توصیه مسئولین در خصوص قرنطینه فردی در چنین جامعه‌ای، کارساز نیست و همان‌گونه که همگان دیدیم، در ابتدای پیدایش ویروس کرونا و علیرغم توصیه‌های مسئولین و تعطیلی مدارس و مراکز آموزشی، متأسفانه همکاری مناسبی از سوی مردم مشاهده نشد».
این محقق به تجربه چین در مهار کرونا از طریق محدودیت‌های مسافرتی و محدودیت شدید کانون‌های آلوده شـهرهای مختلف و تشدید تدابیر قرنطینه حتی بعد از آلودگی‌های اولیه سایر شهرها اشاره کرده است.
شمسی معتقد است: « با توجه به وضعیت فرهنگی و اجتماعی جامعه ایران به نظر می‌رسد در زمینه کاهش شیوع بیماری و کند کردن سرعت انتشار آن با هـدف خرید زمان برای جلوگیری از انباشت افراد بیمار در بیمارستان‌ها و ارائه خدمات درمانی مناسب به بیمـاران و مـدیریت بهتـر این بیمـاری خطرناک، تأکید بر انجام قرنطینه با تدابیر شدیدتر از قبل به‌عنوان راه‌حل پیشنهادی در ادامه مسیر مبارزه با بیماری توصیه می‌گردد».
این مطالعه در آخرین شماره از نشریه علمی پژوهشی «پایش» به چاپ رسیده است. این نشریه، به‌صورت دوماهنامه توسط پژوهشکده علوم بهداشتی جهاد دانشگاهی منتشر می‌شود.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
