خداحافظی تا ۷ هزار سال آینده!

مهندس مسعود عتیقی در گفت‌وگو با ایسنا گفت: در حالی که یک دنباله‌دار زیبا در آسمان شامگاهی این شب‌ها خودنمایی می‌کند، برخی از فضاهای مجازی به شایعه بی اساسی دامن می‌زنند با این مضمون که “یک سیارک روز جمعه ۳ مرداد با زمین برخورد خواهد کرد”.

وی اضافه کرد: این در حالی است که سیارک ND۲۰۲۰ با قطر کمتر از ۲۰۰ متر در روز جمعه ۳ مرداد ماه جاری از فاصله ۵.۵ میلیون کیلومتری زمین عبور می‌کند و آنقدر از زمین دور است که نه تنها برخوردی نخواهد کرد و لازم نیست مردم نگران باشند، بلکه از درون تلسکوپ‌های قدرتمند آماتوری این جرم کوچک و دور دست، قابل مشاهده نخواهد بود.

عتیقی، دلیل قابل مشاهده نبودن این جرم آسمانی از تلسکوپ‌های قدرتمند آماتوری را کم نور بودن و برخوردار بودن آن از قدر بسیار پایین دانست.

مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران با بیان اینکه این دنباله‌دار با نام “نئووایز” (NEOWIES) نامگذاری شده است، خاطر نشان کرد: دنبال‌دار مورد اشاره که با عنوان علمی C/۲۰۲۰ F۳ در بین ستاره شناسان  شناخته می‌شود، به نوعی “دنباله‌دار قرن” نام گرفته و در شامگاه این روزها پس از غروب خورشید در افق شمال غرب، نزدیک به صورت فلکی “خرس بزرگ” (دب اکبر) قرار دارد و با تلسکوپ‌های کوچک آماتوری و یا دوربین‌های دو چشمی قابل مشاهده است.

عتیقی اظهار کرد: این دنباله‌دار با چشم غیر مسلح به دور از آلودگی نوری و آلایندگی‌های شهرهای بزرگ، در آسمانی صاف با چشم غیر مسلح نیز قابل مشاهده است.

مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران با بیان اینکه دنباله‌دار نئووایز در روز جمعه ۸ فروردین ماه سال جاری توسط کاوشگر “نقشه‌بردار فرو سرخ میدان وسیع” که اجرام نزدیک به زمین را رصد می‌کند و به نوعی “شکارچی سیارک‌ها” محسوب می‌شود، کشف شد.

به گفته این محقق حوزه نجوم آماتوری در زمان کشف، فاصله دنباله‌دار از مهر تابان حدود ۳۰۰ میلیون کیلومتر بود و در آن زمان این دنباله‌دار با زمین ۵۲۵ میلیون کیلومتر فاصله داشت.

عتیقی ادامه داد: در روز جمعه ۱۳ تیرماه سال جاری دنباله‌دار نئووایز به حضیض خورشیدی (کمترین فاصله با خورشید) رسید و در آن زمان با خورشید ۴۳ میلیون کیلومتر فاصله داشت که از این نظر از میانگین فاصله سیاره تیر (عطارد) که نزدیکترین سیاره به خورشید است، این دنباله‌دار به خورشید نزدیکتر شد.

عتیقی قطر هسته این دنباله‌دار را تنها ۵ کیلومتر دانست و یادآور شد: از این نظر، این دنباله‌دار در میان گروه دنباله‌دارهای میان رده از نظر میزان قطر قرار می‌گیرد.

وی دنباله‌دار نئووایز را یک دنباله‌دار طولانی مدت از نظر مداری توصیف کرد و گفت: این دنباله‌دار هر ۶ هزار و ۸۰۰ سال یک بار به دور خورشید گردش خود  را کامل می‌کند و در دورترین نقطه از خورشید به ۱۰۸ میلیارد کیلومتری می‌رسد.

مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران خاطر نشان کرد: بعد از دنباله‌دار “هیل-باپ” که در سال ۱۳۷۵ خورشیدی در آسمان ایران و جهان قابل مشاهده بود، این اولین باری است که دنباله‌داری به زیبایی نئووایز در آسمان ظاهر شده است.

به گفته وی این جرم سریع آسمانی تا ۲۲ تیرماه جاری در آسمان صبحگاهی و در افق شمال شرقی قابل مشاهده بود ولی هم اکنون همانطور که اشاره شد، “شامگاهی” است و در افق شمال غرب تا نزدیک به نیمشب قابل رصد است.

وی سرعت حرکت این دنباله دار را هم اکنون ۲۳۱ هزار کیلومتر بر ساعت ذکر کرد و افزود: تخمین زده شده که دنباله‌دار نئووایز حاوی آبی معادل ۱۳ میلیون برابر آب استخرهای المپیک است.

مدیر انجمن نجوم آماتوری با بیان اینکه این دنباله‌دار در شبانگاه گذشته چهارشنبه اول مرداد و امروز پنج‌شنبه ۲ مرداد جاری به کمترین فاصله با زمین می‌رسد، خاطر نشان کرد: در این زمان در فاصله ۱۰۳ میلیون کیلومتری زمین قرار دارد و به مرور شروع به دور شدن از کره خاکی ما می‌کند. چه خوب است که مردم فرهیخته کشور به جای نگرانی از برخورد یک سیارک که تنها شایعه بی اساس است، به زیبایی‌های آسمان از جمله دنباله‌دار نئووایز توجه کنند تا ضمن دریافت آرامش و لذت بردن از جلوه‌های باشکوه خلقت، اطمینان داشته باشند که تا ۷ هزار سال دیگر فرصت مجددی برای مشاهده دنباله‌دار نئووایز وجود ندارد.

وی اضافه کرد:گروه پژوهشی انجمن نجوم آماتوری ایران تصاویر زیبایی از این دنباله‌دار در افق صبحگاهی و شامگاهی تهیه کرده است.  

به گزارش ایسنا، گروه پژوهش انجمن نجوم آماتوری ایران تمامی عکس‌های درج شده در این خبر را در اختیار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) قرار داده است و به گفته آنها این تصاویر با دوربین Canon ۶D MarkII در شهرستان تفرش – استان مرکزی گرفته شده‌اند.

انتهای پیام