در سیاره فراخورشیدی سنگی داغ “K۲-۱۴۱b” که صدها سال نوری با ما فاصله دارد، اقیانوس‌ها از گدازه‌های مذاب تشکیل شده‌اند، بادها با سرعت فراصوت می‌وزند و بارانی از سنگ ایجاد شده است.
به گزارش ایسنا و به نقل از سی بی اس نیوز، بر اساس مطالعه جدیدی که در مجله” Monthly Notices of the Royal Astronomical Society” منتشر شده است، دانشمندان دانشگاه “مک گیل”، “دانشگاه یورک” و “موسسه آموزش علوم هند” جزئیات جدیدی از یکی از سیارات گدازه‌ای که کشف کرده‌اند، فاش کردند. سیاره‌ای که به گفته آنها در فاصله بسیار نزدیک به دور ستاره میزبان خود می‌چرخد و قسمت اعظم آن نیز از اقیانوس‌های روان گدازه‌ای تشکیل شده است.
دانشمندان این مطالعه دریافته‌اند اتمسفر و چرخه آب و هوایی سیاره فراخورشیدی K۲-۱۴۱b بسیار عجیب است و به نظر می‌رسد این سیاره فراخورشیدی هم اندازه زمین دارای یک سطح، اقیانوس و جو است که همه آن نیز از همان مواد تشکیل دهنده یعنی سنگ‌ها ساخته شده‌اند.
“گیانگ نگوین” (Giang Nguyen)، نویسنده اصلی این مطالعه گفت: این مطالعه برای اولین بار به پیش بینی شرایط آب و هوایی K۲-۱۴۱b پرداخته است که بررسی این سیاره که صدها سال نوری از ما فاصله دارد، با تلسکوپ‌های جدیدی مانند تلسکوپ فضایی جیمز وب به راحتی قابل شناسایی است.
دانشمندان هنگام تجزیه و تحلیل الگوی درخشش/روشنایی این سیاره دریافتند که حدود دو سوم این سیاره نور روز همیشگی را تجربه می‌کند. نزدیکی K۲-۱۴۱b به ستاره‌اش از نظر گرانشی سبب قفل شدن آن سیاره در جای خود می‌شود که این موضوع نیز به آن معناست که آن طرف سیاره همیشه رو به ستاره مذکور است. این قسمت سیاره گرم و سوزان است و دمای آن به بیش از ۵۴۰۰ درجه فارنهایت می‌رسد و آنقدر گرم است که نه تنها سنگ‌ها را ذوب می‌کند، بلکه آنها را نیز بخار کرده و فضای عجیب و نامساعدی ایجاد می‌کند.
“نیکولاس کووان” (Nicolas Cowan)، یکی از نویسندگان این مطالعه گفت: یافته ما به این معنی است که جو سیاره مذکور احتمالا کمی فراتر از ساحل اقیانوس ماگما گسترش یافته که این موضوع مکان یابی آن با تلسکوپ‌های فضایی را آسان‌تر می‌کند.
دیگر بخش‌های این سیاره در تاریکی پایان ناپذیری پوشانده شده و به دمای بسیار سرد منفی ۳۲۸ درجه فارنهایت رسیده است.
در چرخه آب زمین، آب تبخیر می‌شود، در جو بالا می‌رود، متراکم می‌شود و همانند باران به سطح زمین برمی‌گردد. اکنون این فرآیند را در سیاره K۲-۱۴۱b تصور کنید که در آنجا به جای آب، فقط سنگ‌هایی برای انجام این فرایند موجود هستند.
سدیم، سیلیسیم مونوکسید و سیلیسیم دی‌اکسید موجود در K۲-۱۴۱b به بخار مواد معدنی تبخیر می‌شوند و آنها نیز توسط بادهای فرا صوت که سرعت آنها بیش از ۳ هزار و ۱۰۰ مایل در ساعت است، به سمت تاریک سیاره منتقل می‌شوند. از آنجا سنگ‌ها نیز همانند باران به درون اقیانوس ماگما با عمق ۶۰ مایل می‌بارند.
دانشمندان گفتند این چرخه به اندازه چرخه روی زمین ثابت و پایدار نیست. حرکت جریان اقیانوس ماگما از سمت شب به سمت روز آهسته تر است و محققان پیش بینی می‌کنند که ترکیب مواد معدنی با گذشت زمان تغییر خواهد کرد و در نهایت نیز سطح و جو سیاره کاملا تغییر می‌کند.
دانشمندان امیدوارند با پرتاب تلسکوپ فضایی جیمز وب در سال ۲۰۲۱ اطلاعات بیشتری درباره این سیاره به دست آورند. تلسکوپ فضایی “جیمز وب” جایگزین تلسکوپ فضایی هابل خواهد بود. تلسکوپ جیمز وب با اندازه‌ای بزرگ‌تر و قدرتی بالاتر و البته هدف‌هایی متفاوت در حال آماده شدن است. این تلسکوپ دارای آینه‌ای عظیم است که بر قدرت رصدگری آن می‌افزاید و به علاوه نسبت به هابل دورتر از زمین مستقر خواهد شد. بودجه ۸.۸ میلیارد دلاری تلسکوپ فضایی جیمز وب آن را به یکی از بزرگترین و پرهزینه‌ترین پروژه‌های تاریخ ناسا مبدل کرده است.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
