هنگامی که دنباله‌دار نئووایز( C/۲۰۲۰ F۳)در اواسط سال ۲۰۲۰ در منظومه شمسی دیده شد، اخترشناسان متعجب شدند چرا که گویی این “گلوله برفی کثیف” گاز و گرد و غبار را به فضا می‌ریخت و در حال اجرای نمایشی چشمگیر بود!
به گزارش ایسنا و به نقل از فیز، دنباله‌دار نئووایز یک دنباله‌دار با مسیر سهموی است که نخستین بار در ۲۷ مارس ۲۰۲۰ توسط “کاوشگر نقشه‌بردار فروسرخ میدان وسیع” که اجرام نزدیک زمین را رصد می‌کند طی ماموریت نئووایز کشف شد.
حالاخیرا محققان “دانشگاه کراکوف” از تلسکوپ جمنای برای مشاهده مواد خارج شده از این دنباله دار در طی زمان استفاده کردند.
تصاویری که این تلسکوپ در اول اوت سال ۲۰۲۰ در دسترس آنها قرار داده یک جریان مارپیچ از گاز مولکولی را که چرخش هسته ستاره دنباله دار در آن نمایان است را نشان می‌دهد. مدت زمان تایم لپس این تصاویر که تنها چند ثانیه است، حدود یک پنجم از دوره چرخش تقریبا ۷.۵ ساعته دنباله دار را نشان می‌دهد.
این مشاهدات ، تحت یک برنامه تحقیقاتی برای کشف پویایی چرخشی این دنباله دار در طی چندین شب انجام گرفت.
داده‌های تلسکوپ جمنای به محققان این امکان را داد که چرخش دنباله دار را با دقت عالی اندازه گیری کنند و به دنبال تغییر در میزان چرخش باشند. دنباله دارها از یخ‌ها، سنگ‌ها و گرد و غبار حاصل از شکل گیری منظومه شمسی ما مانده‌اند.
بعضی از دنباله دارها مدارهای بسیار دراز دارند که این مضوع سبب نزدیکی آنها به خورشید می‌شود و در آنجا گرم می شوند و گازهای یخ زده آنها تبخیر می‌شوند و مولکول‌ها و بقایای آنها به فضا رها می‌شوند. از آنجا که ماده تبخیر شده از دنباله دار فوران می‌کند، چرخش آن باعث می‌شود که مواد به صورت مارپیچ بیرون بیایند و دیده شوند. همین مواد روی چرخش دنباله دار تأثیر می‌گذارد و باعث چرخش هسته آن به سمت بالا و پایین می‌شوند.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
