حدود یک دهه است عبارت Staycation وارد فرهنگ لغات سفر شده که به معنی سپری کردن تعطیلات در خانه و کشف جاذبهها در نزدیکی محل زندگی است؛ نسخهای که در دوران کرونا محبوب شده است.
به گزارش ایسنا، Staycation از دو واژه Stay و vacation تشکیل شده که به معنی گذراندن تعطیلات و ماندن در خانه است. این عبارت اوایل دهه ۲۰۰۰ میلادی به فرهنگ واژگان انگلیسی اضافه شد. در فرهنگ لغت کمبریج این عبارت به معنای تعطیلاتی است که به جای سفر به مکانهای دورتر، در خانه یا در نزدیک محل زندگی گذارنده میشود و در جریان آن، به کشف در دسترسترین جاذبهها و هر آنچه در محیط اطراف وجود دارد، پرداخته و از خانه به عنوان خوابگاه و محل اقامت شبانه استفاده میشود.
Staycation یا Holistay در زبان فارسی هنوز واژه معادل ندارد، اما برخی از عبارت «نزدیکگردی» یا اصطلاح «تعطیلات در خانه» برای آن استفاده میکنند.
این روش برابر است با کاهش آلودگیهای زیستمحیطی، صرفهجویی در هزینه و مشارکت نکردن در ازدحام و شلوغیهای جمعیتی که در برخی مناطق توریستی رخ میدهد. در حقیقت Staycation با گردشگری انبوه در تضاد است.
رواج این شکل از سپری کردن تعطیلات یا اوقات فراغت به سالهای ۲۰۰۷ تا ۲۰۰۹ میلادی در ایالت متحده آمریکا برمیگردد؛ زمانی که بحران اقتصادی دامن این کشور را گرفت و قیمت بنزین به بالاترین رکورد رسید و بسیاری از مردم وادار به صرفهجویی در مخارج از جمله حذف یا کاهش هزینههای سفر شدند.
Staycation در سال ۲۰۰۹ میلادی در انگلستان نیز محبوب شد؛ زمانی که پوند (واحد پولی این کشور) ضعیف و گذراندن تعطیلات در خارج از کشور حسابی گران شد.
این شیوه بار دیگر در سال ۲۰۲۰ با همهگیری ویروس کرونا محبوب شد. با بسته شدن مرزها و کاهش تعداد پروازها و اعلام همهگیری کووید-۱۹، بسیاری به ناچار و یا اختیاری نزدیکترین محل و یا به عبارتی شهر محل سکونت را برای گذراندن تعطیلات انتخاب کردند. شاید این نسخه برای تعطیلات نوروز در ایران نیز که مدام پرهیز از سفر توصیه میشود، کاربردی باشد.
اما مجموعهای از ایدهها و فعالیتهایی که برای این شیوه پیشنهاد شده، شاملِ بازدید از پارکها و موزههای محلی، تورهای یکروزه بدون اقامت، پیکنیک کردن و یا کمپینگ در طبیعت، رفتن به رستوران و امتحان کردن غذاهای جدید، مهمان کردن خود به یک دسر خوشمزه، کتاب خواندن در فضای آزاد و یا طبیعت، رفتن به سینما و تئاتر، استفاده از آبدرمانی، کوهنوردی و ساحلگردی (البته اگر شهرتان نزدیکِ دریا یا رودخانه است)، گردش در شهر محل زندگی مثل یک توریست و کشف محیط اطراف با نگاهی تازه، مهمان کردن خود به یک شب اقامت در هتلی مطمئن و ایمن در شهر محل زندگی، انجام بازی محلی یا کامپیوتری، درست کردن کاردستی و یا نقاشی کشیدن، تبدیل محیط خانه به سینما و تماشای یک فیلم خوب، کرایه کردن دوچرخه و دوچرخهسواری در پارکهایی که به این منظور وجود دارد و حتی برطرف کردن کمبود خواب در این فرصت است، که به نظر میرسد برخی از آنها بنا بر توصیههای بهداشتی برای دوران کرونا مناسب باشد.
اگر دنبال کار متفاوتتری هستید، در فرصت تعطیلات برای به دست آوردن پول اضافی، خود را به چالش بکشید که علاوه بر پرداخت بدهیها میتوانید پساندازتان را تقویت کنید تا در تعطیلات بعدی استفاده کنید.
مهم این است که برای هر روز از تعطیلات یک موضوع تعرف کنید، برخی از مسافران در این شیوه، مجموعهای از قوانین را تعیین میکنند، مانند زمانی برای شروع و پایان هر یک از فعالیتها.
مهمترین مزایای روش Staycation کاهش هزینههای سفر و صرفهجویی است و البته نداشتن استرس از بابت رانندگی طولانی در جاده، تاخیر در پرواز و یا بیخوابی پس از سفر طولانی. از طرفی این شیوه بسیار به محیط زیست کمک میکند، چون آلودگی کمتری دارد.
اما این روش مضراتی هم دارد؛ از آنجا که مسافران یا طرفداران این شیوه در شهر محل زندگی و کار خود حضور دارند، ممکن است وسوسه شوند تا حداقل بخشی از وقت خود را به کار اختصاص دهند؛ مثلا ایمیلها و پیامهای کاری را چک کنند. یا رؤسا فکر کنند هر لحظه که نیاز دارند میتوانند کارمندانشان را برای انجام کاری فرابخوانند و اینگونه ریتم تعطیلات در این شیوه مختل شود. بنابراین مهم است به مقررات و برنامهریزیای که برای تعطیلات به روش Staycation تعیین کردهاید، متعهد بمانید تا بیشتر لذت ببرید.
انتهای پیام
منبع: ایسنا